De “normale onderhoudsbehoefte” van een hond is gebaseerd op een jonge volwassen hond (jonger dan zes of zeven jaar) in een normale fysiologische toestand (zit niet in de paartijd en is niet uitgesproken sportief) en zonder ziektes (hij is in optimale gezondheid). De voedingsbehoefte van dit "type" hond dient als referentie voor alle nodige ontwikkelingen zodra het dier actief wordt, jongen verwacht, ouder wordt of aan een chronische ziekte gaat lijden.  De fysieke activiteiten van een hond beperken zich maar zelden tot het absolute minimum. Een hond voeden zoals het hoort betekent niet alleen het dier onderhouden, maar ook een optimale gezondheid op peil houden en elke aanzet tot zwaarlijvigheid, die zo frequent bij honden voorkomt, vermijden.  De hond heeft een bepaalde hoeveelheid energie nodig om zijn gewicht op peil te houden, maar hoe groter het gewicht wordt (in verhouding tot de grootte), hoe kleiner de energiebehoefte per kilogram lichaamsgewicht wordt: de basiswaarde bedraagt 132 kilocalorieën opneembare energie per kilogram lichaamsgewicht tot de macht 0,75. Bijgevolg moet een hond van een klein ras voeding krijgen met een hogere energieconcentratie, dus vetconcentratie, dan een middelgrote hond. Die verhoging van de energieconcentratie impliceert ook een verhoging van de concentratie eiwitten, mineralen en vitamines in de voeding. Bij honden van een groot ras maakt een hogere energiedichtheid het mogelijk om de dieren kleinere porties aan te bieden, en dus het risico op spijsverteringsproblemen te beperken. Evenwichtige voeding en kwantitatieve rantsoenering zijn de twee essentiële punten die gerespecteerd moeten worden als men zijn hond wil voeden zoals het hoort.